De retraite heeft mij mijn koning doen laten ontdekken, letterlijk. De stilte heeft mij geholpen om 'God' te mogen ervaren. Ik ben inderdaad letterlijk én figuurlijk in een nieuw koninkrijk terug gekeerd. Ik heb mijn sprankeling weer terug, en die ben ik lang kwijt geweest. Ik heb het plekje weer ontdekt waar ik liefde had verstopt, en mijn ondeugendheid. Ik voel weer liefde! Eerst voor Italië, toen voor Ca du Chittu, toen voor hun keuken, en geleidelijk ook weer voor mezelf! Er is een moment geweest waar ik een enorme woede voelde. In eerste instantie wilde ik daar aan toegeven, maar tegelijkertijd vond ik het zonde om dan iets te missen. Naar nu blijkt, heeft er niet aan toegeven eigenlijk niet iets vervelends met mij gedaan, en dat vind ik ook een mooie ontdekking. De 'oefeningen' die je ons hebt meegegeven bieden mij steun op momenten dat ik weer even terugval in oude patronen en angsten. Ik durf nu meer dan ooit alles in 'Gods handen' te laten, iets anders is er niet meer voor mij. Ik heb mijn veerkracht ontdekt, en ook ontdekt dat ik daar ontzettend trots op mag zijn. Maar ook op de momenten dat ik weer terugval in een oud patroon of angst, weet ik mijzelf nog steeds te omarmen. Ik voel weer enthousiasme in mij. Door de retraite, maar ook door de plek. Als God ooit op vakantie gaat, weet ik zeker dat Hij daar naar toe gaat! Ik heb mijzelf kunnen zijn, en daardoor meer mijzelf kunnen worden.
Ervaringen
Wat flarden beelden
met je delen
Vage stukjes schimmen
o zo fijn
Die samen als een
kleine windflard
toch een Eenheid
kunnen zijn
Het is de wind
die er niks
van vindt
Ze waait en zwaait
en aait en beukt
en rolt en gromt
weer gaat, weer komt
maar
nooit verlaat
tot ze weer gaat
….en komt
Wat ik ervaren heb tijdens de stilte-retraite is iets dat niet makkelijk te beschrijven is, omdat het een gevoel is. Praktisch gezien vond ik het heerlijk om eens vier dagen lang niet gestoord te worden, geen telefoon aan te hebben, niets te doen (zonder je daar schuldig over te voelen) en tegelijk weer zoveel inspiratie te krijgen voor de dingen die ik ooit leuk vond om te doen, maar lang voor ‘nutteloos’ heb uitgemaakt. Dingen zoals tekenen, schilderen, schrijven, mijmeren, mediteren, door de natuur wandelen, bewust eten, simpelweg ‘zijn‘. Dit had als resultaat dat mijn ziel, hart of hoe je het ook wil noemen, in ieder geval mijn ‘ware ik’, tevoorschijn kwam. Voordat ik de stilte-retraite inging leek me het ‘eng’ dit te gaan ervaren, maar het tegendeel bleek waar. Ik heb zoveel liefde gevoeld (zonder daarvoor ook maar iets nodig te hebben) dat ik nu in mijn leven een kracht ervaar die ik eerder niet zo sterk gevoeld heb. Het is mijn innerlijke kracht die uiteindelijk alleen maar keuzes kan maken die goed voor mij zijn. En hier ben ik in het verleden nogal eens de mist mee in gegaan. Kortom, het ‘gevoel’ wat de stilte-retraite mij gegeven heeft is de waarde van mezelf, mijn leven en alles wat daaruit voortkomt, daarbij hoort, maar ook van het leven om mij heen, weer in volle glorie te zien. Precies dat gevoel is in mijn ogen hetgeen wat het leven nou juist de moeite waard maakt.
E.J. (Televisie- en documentairemaker)
Vaag had ik het idee dat een retraite wel iets voor me zou zijn. Geen idee waarom, want ik vroeg me tegelijkertijd af of ik het wel zou volhouden, dat stil zijn en stil zitten. Ik kwam op de website van Robbert. Down-to-earth en totaal niet zweverig. Ideaal voor een nuchtere Friezin.
De retraite is heel goed verzorgd. Dat begint al met een intake een paar weken van te voren. Daaruit blijkt meteen al de deskundigheid van Robbert door de rake vragen die hij stelt. De retraite is in een prachtige omgeving in Zuid-Limburg. Het hotel heeft een fijne sfeer en, ook niet onbelangrijk, het eten is heerlijk.
Ik ben toch wel wat bezorgd dat ik, behalve stil moet zijn, ook hele dagen stil moet zitten. Niet echt ideaal voor een beweeglijk persoon als ik. Dat valt heel erg mee. Zo nu en dan gaan we naar buiten voor oefeningen. Dus wandelen en genieten van de omgeving kan gelukkig ook. Naast de sessies is er voldoende vrije tijd. Dan zit ik vaak op een bankje en kijk ik om me heen. Helemaal in het hier-en-nu.
Vanaf de eerste minuut dat de stilte ingaat, kom ik tot rust. Heerlijk om zo tot mezelf te komen. Te ontdekken wie ik ben onder al die gedachtes, piekermomenten en vrij van sociale omgang. Gewoon even niets hoeven, niet van mezelf, niet van de ander. Ik voel me veilig. Ik voel de rust. Ik voel de liefde in heel mijn lichaam. Ik was helemaal vergeten dat ik dat kon! Het raakt me enorm dat ik dit zo intens ervaar.
Het is nu een maand later. De rust en de stilte ervaar ik elke dag weer. Natuurlijk, er zijn van die dagen dan neemt de hectief van alledag het over. En toch, ik weet dat die rust, die liefde en het kunnen leven vanuit mijn hart, gewoon echt in mij zit. Alleen die wetenschap geeft me al rust. Elke dag maak ik hier bewust contact mee, ook al is het maar voor heel even.
Heel bijzonder wat stilte met je doet.
Jannie, yogadocent
Het was mijn eerste ervaring met een stilte retraite. De stilte bevalt mij prima. De dagen hebben rust en acceptatie gegeven van wie ik ben en wat ik te doen heb in dit leven. Wat daarin het meeste heeft geraakt is het besef dat wij allemaal onderdeel zijn van een groter geheel. Ik sta daardoor met meer mededogen in het leven.
Het is fascinerend dat stilte zoveel écht contact oplevert met jezelf en met je omgeving. De dagen hebben een mooie dynamiek en opbouw ´van binnen naar buiten´. Van belemmeringen naar mogelijkheden en inzicht. Van het ervaren van het grote geheel weer terug naar de concrete praktijk van alle dag. Je kunt daarin je eigen tempo en diepgang bepalen.
Hoogtepunten voor mij waren de begeleiding: op het juiste moment op een prettige manier aanwezig, het ‘gesprek’ wat ik heb gevoerd met mijn eigen hart, het samen ritueel afscheid nemen van ballast om de vuurkorf, het heerlijke eten en de prachtige omgeving van het Limburgse land.
De weken voorafgaand aan de retraite schreeuwden mijn lichaam en geest om Rust; alleen zijn, op mezelf zijn, even geen aandacht schenken aan een ander, om zodoende met mezelf in contact te komen. Voor het eerst van mijn leven voelde ik aan, dat ik moest gaan thuis komen bij mezelf, om zodoende verder te kunnen met de volgende stappen in mijn leven. De retraite bleek daarom een complete verademing en een kadootje voor mezelf.
Op het moment dat de stilte werd ingeluid, was de opluchting binnen de groep voelbaar; eindelijk tijd voor mezelf!
Ik heb de stilte ervaren als warm en verwelkomend. Ik kon eindelijk in mezelf duiken.
De begeleiding door Robbert was als vanzelfsprekend. Hij voelde altijd aan waar we als groep behoefte aan hadden, nog voor we het zelf wisten. Van de muziek die af en toe gedraaid werd heb ik enorm genoten. Die opende bij mij een deur in mijn binnenste waarvan ik niet wist dat die er zat.
De omgeving van Kadampa is een paradijsje op aarde en Kadampa zelf is een warm nestje, waar het eten met liefde wordt bereid.
Het proces waar ik reeds voor de retraite is zat, heeft verder vorm gekregen tijdens de retraite. Ik kreeg het inzicht dat het kooitje waarin ik me zo vaak opgesloten voel zitten, dat ik die zelf maak. Het is niet de buitenwereld die me iets aandoet; ik ben het. En ik realiseerde me dat het klepje altijd al open staat!
Met de tools die we hebben geleerd tijdens de retraite, kan ik tot op de dag van vandaag vooruit; ik zoek de stilte in mezelf op, om mij bewust te worden van mijzelf, van mijn behoeften, mijn gevoelens. Ik ben dankbaar voor dit nieuwe bewustzijn. Ik ben dankbaar voor de gelegenheid die Robbert ons biedt, om met onszelf in het reine te komen, om geluk van binnenuit naar buiten te laten komen.
Landgoed Hoog Deelen is voor mij een alchemistische plek. De natuur is prachtig en nog zo ongerept dat het een fantastische plek is om weer terug te gaan naar jezelf. De puurheid en eenvoud van de plek helpen je om even afstand te doen van de dagelijkse hectiek.
Robbert begeleidt je liefdevol steeds een laag dieper zodat je ruimte hebt om echt bezig te zijn met je vraag. In dit warme bad heb ik mij persoonlijk weer kunnen verbinden met mijn diepste essentie en kan ik vanuit daar weer invulling geven aan mijn leven.
Ik ben dankbaar dat ik hier mocht zijn.
Retraite, ik had er in een keer zo'n behoefte aan.
Alleen de stilte leek me eng, de tweede dag greep me dit ook behoorlijk naar de keel. Mijn lichaam wilde zich uiten, kabaal maken.
Mooie, soms emotionele momenten beleefd en dat was ok.
Het was fijn, een cadeau aan mezelf, iets om te koesteren en zeker vaker te doen.
De stilte opzoeken is iets wat ik nog regelmatig probeer te doen. En teruggaan naar in een hutje op de hei, dat heb ik mezelf alvast beloofd.
De eerste weken na de retraite waren wonderbaarlijk. Ik heb nooit beseft wat een kabaal we om ons heen hebben. En ook hoe men onbewust elkander claimt. Ik ben spontaan weer begonnen met het avondeten koken. Ik ben nu weer in staat om met aandacht mijn boodschappen te doen en de rust om het eten te koken. Wel heb ik ontdekt dat bij toenemende stress dit meteen onder druk komt te staan. Tevens heb ik sinds september nauwelijks meer mijn televisie aan staan. Ik ga mijn abonnement opzeggen. Ik ben begonnen met zangles en "glas in lood" ramen maken. Beide wilde ik eigenlijk al jaren proberen. Nu is het in beweging gekomen.
Op een punt beland in m'n leven dat ik soort van vastgelopen was vond ik het wel tijd worden voor bezinning. Een retraite leek me wel iets om dichterbij mezelf te komen en dan het liefst enigszins neutraal qua geloof of religie. Wat ik er van moest verwachten geen idee, maar in het ergste geval overleef ik het wel dacht ik. Het duurde dan ook even voordat ik de rust had gevonden en geland was, maar vanaf begin af aan ervaarde ik de stilte als prettig. Toen ik me eenmaal wat meer overgegeven had aan het mediteren en de dingen kon laten zijn, voelde het ook goed om daar te zijn. Sommige meditatiesessies voelde dan ook als een warme deken, andere oefeningen waren wat onwennig. Mede dankzij de begeleiding van Robbert en de mooie omgeving was het een mooie en waardevolle ervaring. Zeer zeker de moeite waard en ik zou het zo nog een keer doen.